Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Praeclare hoc quidem. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Duo Reges: constructio interrete. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris;

Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum
naturam essent, non dolere;

Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit
quieta.

Bork: Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
Explanetur igitur.: Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
An eiusdem modi?: Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
Bork: Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.

Sed ut ad propositum-de dolore enim cum diceremus, ad istam epistulam delati sumus-, nunc totum illud concludi sic licet: qui in summo malo est, is tum, cum in eo est, non est beatus;

Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Pauca mutat vel plura sane; Frater et T. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Sed tamen intellego quid velit. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

Idne consensisse de Calatino plurimas gentis arbitramur, primarium populi fuisse, quod praestantissimus fuisset in conficiendis voluptatibus?
Quarum cum una sit, qua mores conformari putantur, differo eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis.
Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.
At ego quem huic anteponam non audeo dicere;

Equidem, sed audistine modo de Carneade?
Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.
Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni?
Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.
Restinguet citius, si ardentem acceperit.

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Sed tamen intellego quid velit. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.